กำเนิด ชมรม สตาร์เฟนซิ่ง STAR FENCING CLUB begun ตอนที่ หนึ่ง

ย้อนกลับไปแปดปีที่แล้ว กองทัพบก ได้เริ่มให้มีการแข่งขันฟันดาบสากลเพิ่มเข้ามาในการแข่งขันกีฬาภายใน ทบ. ขณะนี้นผู้เขียนรับราชการอยู่ที่ ปราณบุรี ก็มีเพื่อนท่านหนึ่ง มาชักชวนให้ไปช่วยเล่นให้กับ กองทัพภาคที่สี่ ซึ่งผมไม่เคยสนใจกีฬามาก่อนเลย ไม่ว่าชนิดไหน ช่วงนั้นกำลังยุ่งกับงานด้วย ก็บอกปัดไป เพื่อนปุ้มเห็นว่าผมเคยเอยู่ชมรมฟันดาบ รร.จปร.( ตรงข้ามสนามมวยราชดำเนิน )จึงมาชักชวน จนใกล้เวลาแข่งขัน เพื่อนปุ้มก็ยังหานักกีฬาได้ไม่กี่คน มาขอร้องเลยจำต้องรับปากไป ก็ลำบากเหมือนกัน เนื่องจากอุปกรณ์ต้องหามาใหม่ต้องรอของ แทบไม่ได้ซ้อมเลย แถมไม่เคยแข่งกันตามรูปแบบการจัดการแข่งด้วย แค่แบบเหย้าเยือน ตามมหาวิทยาลัยต่างๆ หิ้วน้ำขนของส่วนมาก ตอนอยู่ชมรมก็ไม่ได้จริงจังอะไรมากนัก ชมรมคือสวรรค์น้อยๆของผม เป็นที่พักกายพักใจประมาณนั้น ตอนเป็นนักเรียนก็ไม่มีเสื้อไฟฟ้าด้วย พอไปแข่งแทบแย่ อายุมันชักมากแล้วได้แค่คิด ก็เล่นไปเท่าที่ทำได้ กติกาก็ใหม่ มั่วไปตลอดจนจบการแข่งขัน ได้เหรียญทองแดงมาสองเหรียญ ครั้งแรกที่เล่นกีฬาแบบแข่งขัน ปีต่อมาก็เลยเล่นให้กองทัพภาคที่ สี่ อีกครั้ง ทีนี้ลูกสาวอายุสิบสองขวบสงสัยว่าคุณพ่อไปเอาเหรียญมาจากไหนเลยเล่าให้ฟัง ลองชวนเล่นดู แทนที่จะไม่ชอบกลับชอบก็เลยสอนลูกตัวเองเล่นมาแต่นั้น ก็ลองผิดลองถูกหาข้อมูลไปเรื่อยๆ สังเกตุจดจำ สอบถาม ศึกษา ค้นคว้า ทดลอง แต่ค่อนข้างจริงจังมากๆทีเดียว ก็ชักชวนเด็กๆในหน่วยที่พักมาเล่นด้วย ตอนนี้จบระดับอุดมศึกษาไปแล้ว สองคน โดยไม่ต้องสอบที่ธรรมศาสตร์ และได้ทุนเรียนฟรีที่ ศรีปทุม ช่วงนั้นเอง ทีมหญิงของเราเป็นอันดับสอง รองจาก ชมรมรามฯ ประมาณสองปี ลูกสาวก็เป็นมือวางอันดับหนึ่ง ปีทีสามมีรายการไทยแลนด์โอเพ่น ฮ่องกงได้อันดับหนึ่ง ไทยที่สอง ที่สามสองทีมคือ สิงค์โปร์ และ สตาร์เฟนซิ่ง ซึ่งใช้ชื่อกองทัพภาคที่สี่อยู่ สามทีมแรกเป็นทีมชาติ เว้นชมรมเรา เป็นเด็กหญิงทุกคนเลย เราชนะในรอบแปดทีมมาด้วยการเอาชนะทีมชาติมาเลย์เซียค่อนข้างขาดลอย เข้ามาเจอกับพี่ไทยชุดทีมชาติ ตอนนั้นโคชชาวรัสเซีย ชื่อ โตริ เป็นโคชทีมชาติ เราก็แพ้ไปแบบสูสีไม่ขาดมากนัก โคชโตริ ตาลนตาลานตกใจ ตอนที่รับเหรียญฟังเพลงชาติฮ่องกงบนเสามีธงชาติไทยอยู่สองผืน ผืนนึงเป็นฝีมือเด็กๆที่มาร่วมกันฝึกซ้อมกันข้างถนนนี่เหละ นึกถึงทีไรน้ำตาไหลทุกทีเลย ความรู้สึกมันทั้งดีใจภูมิใจจนบอกไม่ถูกครับ ตั้งมั่นว่าสักวันหนึ่งเราจะต้องได้ฟังเพลงชาติของเราเองบ้าง ตอนนั้นเรายังไม่มีชมรมของตัวเอง อาศัยชื่อกองทัพภาคที่สี่เข้าร่วมแข่งขันมาตลอด ก็ซ้อมกันตามมีตามเกิด ต้องจัดภายในห้องพักให้มีที่พอซักสี่เมตร ซ้อมกันในห้อง แล้วออกมาซ้อมกันที่ระเบียงหน้าห้อง เป็นแฟลตที่พักนายทหาร ตอนนั้นพี่ที่เค้าอยู่ห้องติดกันก็มีลูกชายเป็นทีมชาติฟันดาบเหมือนกัน เค้าก็เลยไม่ว่าอะไร หนักเข้าต้องลงมาซ้อมกันข้างล่าง ที่ถนนข้างแฟลตเป็นถนนลาดยางมะตอย เอาสีมาพ่นเส้นบนถนนเลย เวลาฝนตกเราต้องขึ้นมาซ้อมกันที่ระเบียงหน้าห้องพัก ถ้าลมแรงๆพัดฝนมาเปียกเราก็ซ้อมกันไม่ได้ ทำแบบนี้มาจนลูกเป็นมือหนึ่งถ้าไม่มีใครมาเห็นจะไม่เชื่อเลยว่าทำกันซ้อมกันแบบนี้มีผลงานขนาดนี้ได้ยังไง แต่เป็นเรื่องจริงครับผลงานผมกับลูกไม่เคยหลุดเกินอันดับที่หกสิบสี่เลยในการแข่งขันระดับชิงแชมป์โลก ทั้งๆที่ก่อนไปครั้งแรกมีพี่มาทักว่า จะไม่ได้ซักวีเลยไม่ตกรอบก็บุญแล้ว นี่ละครับจากภูมิปัญญาครูที่สอนกระบี่กระบองผมมา แล้วมาค้นคว้าแสวงหาความรู้ต่อยอดเอา เลยมานั่งคิดดูว่าสมควรที่จะตั้งชมรมได้แล้วจึงดำเนินการจัดตั้งชมรมมาเมื่อ ห้าปีที่แล้ว คนในวงการเลยอาจไม่ค่อยรู้จัก ชมรมเราสอนกันเฉพาะลูกหลานคนใกล้ชิด และคนที่รู้จักกัน แบบปิดไม่ได้เปิดกว้างทั่วไปแม้กระทั่งทุกวันนี้ เพราะเราไม่เคยเป็นทีมชาติ เพราะไม่ได้ไปเรียนมาโดยตรง เพราะเราก็ยังอาศัยที่หลวงอยู่ เพราะเรายังใหม่ในวงการ เพราะเราสอนกันฟรีๆไม่เรียกเก็บเงิน เพราะเราอยากให้โอกาสเด็กๆเหมือนลูกเรา เพราะเราอยากใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์กับสังคมบ้าง เพราะเราก็ยังกินเงินหลวงอยู่ เพราะกองทัพบกให้ทุกสิ่งทุกอย่างกับชีวิตผมแม้กระทั่งทุกวันนี้ กองทัพบกเป็นผู้ให้ชีวิตใหม่กับผมและยังดูแลครอบครัวผมไปจนวันที่ผมตาย ผมคงไม่บังอาจเนรคุณผู้ที่อุปการะเลี้ยงดูผมมาตั้งแต่อายุ สิบหกปี ขอกราบ

ที่อยู่ที่เราใช้หัดเล่นกีฬามาประมาณแปดปีนี้ ที่จริงแล้วอยู่มาตั้งแต่ลูกสาวอายุขวบครึ่งจนถึงปัจจุบันนี้ อยู่กันมาแบบร่มเย็นมาก พี่ๆที่เป็นผู้บังคับหน่วยดูแลช่วยเหลือมาตลอด ผมต้องขอกราบขอบพระคุณและขอขอบคุณ ผู้บังคับหน่วยทุกๆท่าน ปีที่แล้วท่านผู้บังคับหน่วยคนปัจจุบันได้อนุเคราะห์มาเทปูนให้ที่ข้างที่พัก เลยมีพื้นทีฝึกเพิ่มขึ้นมาอีก ประมาณสามคูณสิบห้าเมตร ตอนนี้เราเลยได้พื้นปูนซึ่งดีกว่าพื้นถนนยางมะตอยมาก แต่ก็ยังต้องขึ้นมาใช้พื้นที่ระเบียงเหมือนเดิมเวลาฝนตก ก็ต้องขออภัยและขอขอบคุณผู้อาศัยใกล้เคียงที่ให้ความกรุณากับเด็กๆ เราต้องใช้เวลาให้น้อยที่สุดเพื่อลดการรบกวนจากเสียงใบดาบกระทบกัน ไม่ซ้อมก็ไม่ได้เพราะจะมีการแข่งรออยู่ตลอดเวลา ช่วงต้นปีนี้เราเตรียมตัวกันสำหรับการแข่งขันเยาวชนชิงแชมป์อาเซียนที่จะจัดที่สิงค์โปร์ และการคัดตัวเยาวชนไปแข่งโอลิมปิกเยาวชนครั้งแรกของโลก เด็กๆเลยมาซ้อมกันค่อนข้างถี่มากขึ้น แถมเด็กๆยังเป็นนักกีฬาของ จังหวัด กทม. อีก หกคน ต้องเข้าช่วงเก็บตัวใหญ่กันเร็วๆนี้อีก ถ้านักกีฬาต่างประเทศมาเห็นที่ที่เราซ้อมกัน ถ้าไม่หัวเราะก็ต้องร้องให้ขี้มูกโป่งแน่นอน ก็ทำไงได้เราใช้พื้นที่ให้เป็นประโยชน์สำหรับการเล่นกีฬามากที่สุดแล้ว ปีนี้รายการแข่งขันมาถี่ๆกันมากแล้วเป็นรายการใหญ่กันเกือบทั้งหมด เทวดาก็ส่งฝนมาให้เกือบทุกวันเลยช่วงนี้ เครียดกันหมดทั้งนักกีฬาทั้งคนสอน เรื่องต้องหัดต้องฝึกต้องแก้ยังมีอีกโขเลย ปํญหาที่ฝีกฟันดาบขนาดเล็กที่สุดในโลก ฝนตกตลอด รบกวนผู้อาศัยใกล้เคียง กีดขวางการสัญจรบนถนนทุกวัน ถนนมันก็ไม่เหมาะกับการเล่นกีฬาใดๆอยู่แล้ว ไม่ปลอดภัยกับคนขับขี่กับคนบนถนน นับว่ารบกวนชาวบ้านมาเป็นเวลานานพอสมควรกับระยะเวลาประมาณเจ็ดปี



ผลงานทั้งหมดของชมรมเราที่ได้รับความสำเร็จมาตามที่แสดงในนี้ เป็นผลงานของลูกหลาน นายทหารสังกัด ทบ.ทั้งสิ้น ลูกหลานเหล่านี้จะต้องทำหน้าที่เป็นตัวแทนนักกีฬาไทยไปร่วมการแข่งขันรายการชิงแชมป์เยาวชนอาเซียนที่สิงค์โปร์ จำนวน ห้าคน และบางคนอาจจะได้ไปร่วมการแข่งขันชิงแชมป์โลกเยาวชน และยังต้องทำหน้าที่เป็นนักกีฬาของ กทม.หกคน อีกด้วย ถ้าพวกเราไม่ได้รับความกรุณาไม่ได้รับความอนุเคราะห์จากผู้ที่กล่าวมาทั้งหมดข้างต้น ก็คงไม่มีผลงานเด็กๆเหล่านี้เกิดขึ้นมาอย่างแน่นอน เป็นที่น่าเสียดายอย่างยิ่ง กีฬาซึ่งมีการแข่งขันกันมาตั้งแต่โอลิมปิกครั้งแรก และผู้ที่เริ่มนำการฝึกหัดฟันดาบเข้ามาในประเทศไทยครั้งแรกคือ ทหารบก กีฬานี้ก็ยังไม่เป็นที่รู้จักแพร่หลายมากนักแม้กระทั่งในทุกวันนี้ แต่วันนี้มีลูกหลานของทหารบกในชมรมของเราสามารถเป็นมือวางอันดับสองของเยาวชนอาเซียนได้ ในกีฬาฟันดาบสากล ที่เกาหลีใต้ นักดาบบนถนน นักดาบข้างถนน

=========================================================================================

วันใดวันหนึ่งในอนาคต อาจจะมีนักดาบลาวมาชนะนักดาบไทย ในรายการระดับโลก เพราะอีกไม่นานนักก็ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว ลูกเรียนจบ ลูกเมียอยู่กันสบายแล้ว ลูกศิษย์ถึงฝั่งกันหมด ผมก็จะทำสิ่งที่อยากจะทำต่อไป เพื่อ ความชอบทำ รอเวลามานานมากเกินไปแล้วสำหรับทีมไทย ลูกผมก็ทำให้เต็มที่แล้ว เล่นในระบบที่มีในปัจจุบันอ้างมาตรฐานสากล ในข้อเท็จจริงมันไม่ใช่ ไปไม่รอดหรอกครับ ขออภัยตรงนี้ด้วยไม่มีเจตนาจะกล่าวหาท่านที่เกียวข้องใดๆทั้งสิ้น วันนี้กับเจ็ดปีที่ผ่านมาผมเห็นอะไรมาบ้างที่มันไม่ใช่แบบที่ทำกันทุกวันนี้ ไม่ได้มองในแง่ลบนะครับแต่ท้าเลยว่าไม่ใช่ ผมไม่มีเวลามานั่งเส่นขายของ เสียเวลา ทำให้เห็นกับคนลาวเลยดีกว่าผมก็มีเชื้อลาวเหมือนกัน ที่นั่นพูดฝรั่งเศสกันชัดเจนด้วย สมาคมเวียดนามก็ทำกันมาแค่ห้าปีเหมือนกัน ตอนนั้นก็มีโอกาสไปช่วยนายกฯเวียดนามมาบ้าง ถ้าไปทำที่ลาวเองซักสามปีก็เหลือเฟือแล้ว คงไม่แปลกถ้าที่ลาวมีคนไปสอนดาบให้ฟรีๆ ถ้าแก้กันไม่ได้ก็ทำกันแบบนี้ไปก็ได้ แล้วคอยดูลูกศิษย์แบบลาวของผมมาเล่น และตัดสินให้คนไทยดู เปรียบเทียบกัน เหมือนกับนักดาบเวียดนามที่ห้าปีที่แล้วมันยังเล่นดาบไม่เป็นเลยตอนนี้มันอยู่กับ FIE มาสองปีแล้วของจริง แล้วไม่เคยถามมันเลยว่ามันคลาสอะไร แต่มันรู้ว่าผมเคยช่วยมัน ตอนนั้นโคชก็ยังไม่รู้เลยจะเอาจากไหน เริ่มกันยังไง วันนี้เค้าโคชกันเองแล้ว จัดแข่งรายการเวิลคัพ เซเบอร์หญิงก็พร้อมกัน ของเค้ารับรองแต้มกันเรียบร้อย แต่ของเราได้แค่เริ่มพร้อมกัน ครั้งเดียวเหมือนฝัน แต่จริง ตอนนั้นมีจีนมีอเมริกามา ชุดทองโอลิมปิกสองสมัยนี่เหละชุดเดียวกับที่ไปขอลงซ้อมด้วย แหม้ เสี้ย ดาย จัง

สำหรับลูกศิษย์คนไทยไม่ต้องห่วง ผมมีเวลานับจากวันนี้ ใป อีกประมาณ หนึ่งพันวัน ผมจะทำสิ่งที่ผมเคยพูดเอาไว้รับปากเอาไว้ทุกๆประการ ขอให้ลูกๆทุกคนตั้งใจ จะไม่รับเด็กเพิ่มแล้ว เว้นเด็กในพื้นที่หน่วยที่ต้องตอบแทนกับเด็กพิเศษถ้าผมหาได้ วันนี้มีสิบห้าคน เก่าห้าไม่น่าห่วง ห่วงอีกแค่สิบคน จิ้บจ้อย ฝึกกันข้างถนนก็เก่งได้เหมือนพี่พลอยเหมือนกัน วันนี้อาจารย์เก่งกว่าเมื่อตอนสอนพี่พลอยครั้งแรกหลายขุม ที่กล่าวมานี่ไม่ได้ยกตนยกตัวเพื่อวัตถุประสงค์แอบแฝงใดๆ ความสามารถน้อยๆก็ไปสอนลาว และเอาแค่ตามวัตถุประสงค์ของชมรมฯที่มีมาแค่นั้นพอ ยังเอาใจช่วยทีมไทยเหมือนเดิมทุกประการ ครับผม เงินก็ไม่อยากได้เพิ่มแค่มีพอกืนไปวันๆ แบบทุกวันนี้ ก็พอแล้ว จงอย่าคิดและอย่าได้กลัวไปเลยว่าผมจะไม่มีตังกินข้าว แล้วต้องมาสอนฟันดาบเพื่อเลี้ยงชีพ ใครที่คิดขอให้ดูแลตัวเองไปให้ดีๆ ขอบคุณมากขอให้มีความสุข ทนสิ่งที่ผมทำอีกนิดนึงเพราะแค่ให้เด็กๆได้มีทางเดิน ใครที่รักลูกตัวเองมากๆเป้นเรื่องดีนะแต่ผมจะบอกให้ว่าไม่ว่าคนมันจะรวยจะจนมันจะเป็นอะไรก็ช่างเค้าก็คงต้องรักลูกตัวเองเหมือนกัน อย่าเอาเปรียบบอย่าโกงกัน เด็กเค้าจะไม่รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด คอยต้องช่วยตลอดเวลา อันนี้ไม่ว่าใครแต่ว่าเป็นเรื่องของตัวเิองที่สอนลูกให้มันอยู่รอดโดยไม่รบกวนรังแกใตร พ่อโตมาแบบลูกหินก็สอนลูกแบบลูกหิน ทุกอย่างทำเองหาเองไม่เคยให้พ่อแม่มาช่วย แล้วมันจะภูมิใจกับทุกสิ่งที่ทำ ต่อไปชมรมฯจะให้พี่พลอยสอนต่อแทน เก่งกว่าอาจารย์อีกรับรอง แต่อาจจะไม่ใช่ที่เดิม